Opgesloten in de Vleermuistoren

Heb ik jou weleens verteld dat ik viool kan spelen? Waarschijnlijk niet. Ik heb vioolles gehad toen ik nog maar een klein knagertje was en ik was best goed, moet ik zeggen. Maar dat is al zó lang geleden dat ik niet verwacht had ooit nog een viool aan te raken.

Toch werd me laatst gevraagd nog één keer de viool te bespelen. Dit was niet zomaar een verzoek … ik moest het doen voor de familie Duistermuis. Als ik geen viool zou spelen, dan zou het Duistermuis Gelegenheidsorkest de beroemde Nachtmerrie Muziekwedstrijd niet kunnen winnen!

Viool spelen doe je niet zomaar. Ik moest oefenen, oefenen en nog eens oefenen. Daarom sloten de Duistermuizen me voor drie dagen en drie nachten helemaal alleen op in de Vleermuistoren! Ik piepte van angst. Toch was ik niet helemaal alleen. Vleermuizen, spoken en krijsende monsters zorgden ervoor dat het oefenen een ware nachtmerrie voor me werd. De vleermuizen sliepen overdag, dus dan kon ik niet oefenen. Monsters bezorgden me ’s nachts de vreselijkste rattenangst. Het spook kon alleen maar klagen en de wind huilde met de vioolklanken mee.

Gelukkig heb ik het allemaal overleefd, maar die toren ga ik nooit meer in!  

Wil je meer weten over dit spannende avontuur? Klik hieronder en je leest het in mijn nieuwe boek: Complot op het Schedelslot.