Hoe ik hulpsheriff werd in het Wilde Westen!

Wat ik nu weer heb meegemaakt! Professor Volt riep onze hulp in, want de geschiedenis liep gevaar! De piratenkatten waren weer eens terug in de tijd gereisd om een van hun doortrapte plannetjes uit te voeren. Volgens de prof waren ze op weg naar een klein plaatsje in de Amerikaanse staat Utah in het jaar 1869 …

Daar zou juist op dat moment de laatste poot worden gelegd aan de Transcontinental Railroad: de allereerste treinverbinding die heel Amerika van oost naar west doorkruiste.
De opening van de spoorwegverbinding zou een historisch moment worden, waarvoor mega-belangrijke gasten waren uitgenodigd! Om ervoor te zorgen dat de piratenkatten dit feestje niet in de war konden schoppen, doken we rattenrap in de tijdreismachine van de prof.

Maar we kwamen er al snel achter dat het Wilde Westen veel wilder was dan wij hadden gedacht! We waren nauwelijks geland of we ontdekten twee ongure knagers, die bezig waren om een inbraak te plegen! De sheriff probeerde ze nog tegen te houden, maar de twee zetten het op een lopen. Een van hen sloeg de sheriff met een harde klap tegen de vlakte. Gi-ga-geitenkaas, een muizenissig harde klap.
Toen die boef vervolgens ook nog eens Benjamin omver stootte, werd ik boos. Heel erg boos! Ik hield de knager tegen en vroeg hem om tenminste sorry tegen mijn neefje te zeggen. Daar wilde die boef niets van weten en hij daagde me uit tot een duel. Piep! Nu kon ik het wel vergeten!

Gelukkig had Pandora een slim ideetje. Ze pakte vliegensvlug de pootboeien van de sheriff (die nog steeds bewusteloos was) en gooide ze naar Benjamin. Die maakte stiekem de ene boei vast aan de poot van de boef en de andere aan de hoef van een paard. Daarna gaf hij het paard een klap op zijn achterwerk en … zoef, daar ging de boef!

Wat er toen gebeurde?! Gi-ga-geitenkaas, dat had ik weer! Knagers die het van een afstand hadden gezien, dachten dat ik dit had geregeld. Ze waren zo onder de indruk van mijn optreden dat ze me een held noemden.
‘Hij heeft onbewapend één van de Vlegelbroeders verslagen!’ riepen ze. Ik wilde nog protesteren, want zoals je weet ben ik eigenlijk maar een angstmuis, en wat had ik nou helemaal gedaan?
Op dat moment hoorden we een stem roepen: ‘Allemaal even dimmen!’ Het was de sheriff. Hij liep op me af, spelde me een sheriffster op en zei: ‘Jij bent de nieuwe hulpsheriff van ons stadje!’

Ben je benieuwd of mijn nieuwe status als hulpsheriff het makkelijker maakte om de piratenkatten te pakken te krijgen? Dat verklap ik je in mijn nieuwe stripboek: De snelste trein van het Wilde Westen.

In het Wilde Westen waren veel goudzoekers. Die waren allemaal op zoek naar geluk en rijkdom. Klik op de link hieronder voor meer weetjes daarover en leer alles over het maken van je eigen gouden sieraad!