Op missie in Moskou

Het was een ijzige ochtend, de ochtend waarop alles begon.
Alles wat?
Nou ja, alles!
Gewoon … alles!
Maar laat ik bij het begin beginnen.
Weet je waarom ik zo dik ingepakt was?
Ik zal het je uitleggen …
Het was een ochtend in de gure maand december. Het was zo koud dat mijn snorharen onderweg naar kantoor bevroren. De weermuis op televisie had noodweer aangekondigd, een hevige sneeuwstorm uit Rusland. En dat noodweer kwam inderdaad! En hoe!
Maar ik zal niet op de zaken vooruitlopen …
Ik had me net geïnstalleerd achter mijn bureau, waar het aangenaam warm was, toen opa Wervelwind binnen kwam stormen.
Opa zei: ‘Geronimo, je gaat Russisch leren want als we onze boeken ook in Rusland willen verkopen, moet iemand ze in het Russisch vertalen …’
‘Maar opa,’ antwoordde ik, ‘dat kunnen we toch door een echte vertaler laten doen?’
‘Kleinzoon, je snapt er geen piep van! Waarom zou je een vertaler betalen als je het zelf gratis kunt doen? Kijk, hier heb je een cursus Russisch. Als je deze 101 boeken uit hebt, spreek je de taal vloeiend!’
Er zat niets anders op, als opa iets in zijn kop had, kon je hem maar beter gehoorzamen. Ik begon dus met tegenzin te studeren … tot de telefoon ging, het was Speurneus Teus!
‘Geronimo, een van mijn bronnen vertelde me dat jij Russisch aan het leren bent. Toevallig moet ik op een mega-mysterieuze missie naar Moskou, de hoofdstad van Rusland, en jij gaat mee!’
Ach, jullie kennen me: ik kan geen nee zeggen tegen een vriend in nood.
Zo begon dus weer een muizenissig avontuur dat je kunt nalezen in: Op missie in Moskou.